الفبای انتظار...

خداوندا!

ما مدعیان دروغزن انتظاریم. حرف از چشم انتظاری محبوب می زنیم٬ اما به اندازه ی ساده ترین دوستانمان هم گوش به زنگ آمدنش نیستیم. الفبای انتظار را به ما بیاموز و لذت انتظار را به ما بچشان.

خدایا!

کجاست همراهی٬ همدمی٬ همنفسی؟ به ستوه آمدیم از این همه بی کسی!

خدایا!

در این وانفسای آخرالزمان٬ که عموم خلایق بنده ی نان یا برده ی شیطان گشته اند٬ جرعه ای آزادگی نصیب ما فرما.

خدایا!

شیعه ی آخرالزمان را همین شرمساری بس که محبوب و مرادش مدام یاد او کند و او هیچ از مراد خویش یاد نکند. ما را از این شرمساری برهان.

خدایا!

تنها چاره ی جاهلیت آخرالزمان٬ ظهور حجت خاتم است٬ در فرجش تعجیل فرما.

خدایا!

به که باید گفت جز خودت که هجرت محبوب٬ ریشه ی طاقتمان را سوزانده و درخت وجودمان را به خشکی نشانده است.

خدایا!

ما اگر بد کنیم٬ تو را بنده های خوب بسیار است. تو اگر مدارا نکنی٬ ما را خدای دیگر کجاست؟

                

                                            سید مهدی شجاعی

بخش هایی از مناجات شعبانیه:

اى خدا اگر من لایق رحمتت نیستم تو لایقى که بر من از فضل و کرم بى‏پایانت جود و بخشش کنى.

خدایا من در توجهم به نفس خود بر خویش ستم کردم پس اى واى بر نفس من اگر تو او را نیامرزى.

اى خدا حاجتم را رد مکن و دست طمعم را از درگاهت محروم برمگردان و امید و آرزویم از لطف و کرمت منقطع مساز.

اى خدا اگر تو اراده خوارى من داشتى به هدایت و احسانت سرافرازم نمى‏کردى و اگر مى‏خواستى مرا رسوا سازى در دنیا معافم نمى‏فرمودى.

اى خدا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنى تو را به عفوت مؤاخذه مى‏کنم و اگر مرا به گناهانم بازخواست کنى تو را به مغفرتت باز خواست کنم.

و اگر مرا به آتش دوزخ برى اهل آتش را آگاه خواهم کرد که من تو را دوست مى‏داشتم.

اى خدا چگونه از درگاه لطفت محروم و ناامید برگردم در صورتى که به جود و احسان تو حسن ظن بسیار داشتم که به حالم ترحم کرده و عاقبت از اهل نجاتم مى‏گردانى.

اى خدا من قدرتى که از معصیت باز گردم ندارم مگر آنکه تو به عشق و محبت مرا بیدار گردانى.

اى خدا به من دلى عطا کن که مشتاق مقام قرب تو باشد و زبانى که سخن صدقش بسوى تو بالا رود و نظر حقیقتى که تقرب تو جوید.

اى خدا آنکه به تو معروف شد هرگز مجهول و بى‏نام نشود و هر که به تو پناه آورد هرگز خوار نگردد و هر که تو به او توجه کنى بنده دیگرى نشود.

اى خدا مرا از آنان قرار ده که چون او را ندا کنى تو را اجابت مى‏کند و چون به او متوجه شوى از تجلى جلال و عظمتت مدهوش مى‏گردد پس تو با او در باطن راز مى‏گویى و او به عیان به کار تو مشغول است.

اى خدا و مرا به نور مقام عزتت که بهجت و نشاطش از هر لذتی بالاتر است پیوند بده تا تو را بشناسم و از غیر تو رو بگردانم و از تو ترسان و مراقب فرمان باشم.

 

یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً

چرا گاهی خودم را به کری می زنم که فریادها و ضجه های دلم را نشنوم؟

چرا آرزو می کنم که ایکاش او هم نشنود آنچه را که من وانمود می کنم

نمی شنوم؟

چرا ؟ چرا ؟ چرا ؟